1. marca obchodzimy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, który jest formą uczczenia, nie tylko ich walki i ofiary, ale także bólu i cierpienia. Idea ustanowienia Narodowego Dnia „Żołnierzy Wyklętych” wiąże się ściśle z dniem 1 marca 1951 r., kiedy to w więzieniu mokotowskim w Warszawie odbyła się egzekucja siedmiu członków władz konspiracyjnej organizacji „Wolność i Niezawisłość”.

W 1945 roku w podziemiu działało kilkaset tysięcy konspiratorów, którzy walczyli w oddziałach partyzanckich,  udzielając schronienia, dostarczając żywności, prowadząc łączność i wywiad. Część z nich zginęła w walce z bronią w ręce. Innych więziono i poddawano okrutnym torturom. Komunistyczne sądy orzekły ponad 8 tysięcy wyroków śmierci (ok. 4,5 tys. zostało wykonanych), a ponad 200 tysięcy polskich patriotów trafiło do więzień i obozów pracy.

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych ustanowiony został przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2011 r. z inicjatywy śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji patriotycznych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny. Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” to także wyraz hołdu licznym społecznościom lokalnym, których patriotyzm i stała gotowość ofiar na rzecz idei niepodległościowej pozwoliły na kontynuację oporu na długie lata.